[MC 2022 jesień] Jedyna niezaliczona

Dolinę w polskich Tatrach mam na myśli. A mowa o Chochołowskiej, którą widziałam tylko w przejeździe rowerem po przejściu do niej z Kościeliskiej przez Przełęcz Iwaniacką. W zasadzie zaś tylko jej nawierzchnię i tylko do mniej więcej połowy. Czyli jakby nic. Dziś nastawiłam się na to, że zmoknę. Nie wzięłam tylko pod uwagę, że mogę […]

[MC 2×20] Inaczej, ale też dobrze

Kolejny dzień deszczu, poszłam więc do Willi Atma, która jest zakopiańskim oddziałem Muzeum Krakowa. Piękne wnętrza i ciekawa wystawa – prace Stryjeńskiej. Jednak zamiast oglądać jej ludowizny, wylądowałam w pobliskiej Samancie na gorącej czekoladzie. Czasem warto pamiętać, że w poniedziałki muzea mają wolne. Wystawie nie odpuszczę, bo bardzo jestem jej ciekawa, a gorąca czekolada w […]

[MC 2×20] Chodzenie w chmurze

Góry wydawały się kusząco podnosić rąbek chmurowej halki, więc uznałam, że jednak na mszę to pójdę na Wiktorówki. Szczególnie że w Małem Cichem o Jaworzyńskiej Pani przypomina mi stale obraz na szkle, w bocznym ołtarzu: Kolorystyka oryginalna, nie podkręcałam. Przedstawienie dla mnie zadziwiające, bo niby posiada wszelkie cechy kiczu – intensywna i bogata kolorystyka, kwiatków […]

[MC 2×20] Czego może nauczyć tatrzański deszcz?

Miałam na dziś ambitniejszy plan, ale widok za oknem, a de facto prawie jego brak, utwierdził mnie w przekonaniu, że lepiej pozostać przy minimalnych wymaganiach. Wchodząc w mgłę, a w zasadzie nisko pełznącą chmurę, i kierując się na Wiktorówki, zaczęłam snuć rozważania o tym, czego się od niej nauczyć (bo narzekać już umiem). Góry deszcz […]

[MC jesiennie] Inwersja

Zamarzyło mi się Morskie Oko, a najlepiej Czarny Staw. Co prawda moja ulubiona prognoza TPN-u wskazywała, że będzie tam umiarkowane zachmurzenie, ale co tam. Pójdę, zobaczę. Wstałam i wyszłam wcześnie, jednak ledwo doszłam na Drogę Oswalda Balzera, a zaczęło niepokojąco popadywać a potem padać równo. Chcąc nie chcąc, zapakowałam plecak w osłonę a co do […]