Leje przeraźliwie, mam nadzieję, że dom nie popłynie w nieznane. Mogłoby trochę tej mokrości spaść na Wielkopolskę, tu już wystarczy… Korzystając z ulewnej izolacji, przeczytałam świetny triller oraz pomedytowałam trochę nad tym, co ostatnio miałam na warsztacie. A redagowałam ostatnio wywiad-rzekę na temat liturgii i wśród wielu omawianych kwestii pojawiło się też pytanie, jak to […]
Archiwa tagu: ciało
Od dłuższego czasu w ramach I czytania słuchamy św. Jakuba Apostoła; zresztą uwielbiam jego list – prosto, bezpośrednio i bezbłędnie do celu, a przy tym jakże soczyście (tekst grecki dostarcza jeszcze więcej kontentu do radości, ale ja tym razem nie o tym). W tym roku uderzyło mnie jedno zdanie a dokładnie, na pierwsze otwarcie ucha, […]
Wczoraj umknął mi jeszcze jeden, a w zasadzie to chyba nawet dwa aspekty sarks: grzeszność i ofiara. O drugim z tych tropów znaczeniowych mówił też o. Maciej Soszyński, który miał kazanie na konwenckiej w niedzielę. On akurat dotarł do niego, śledząc znaczenia czasownika accipere, który w przysiędze małżeńskiej został przetłumaczony jako „biorę”. Otóż słowo to może oznaczać też […]
Tekst stary, bo sprzed dwóch miesięcy, opublikowany w styczniowym numerze „W drodze”. Miałam juz sobie odpuścić jego komentowanie, ale ostatnio usłyszałam od jednego z rozmówców wierne powtórzenie przedstawionej w nim, dodajmy – fałszywej, tezy i stwierdziłam, że jednak nasmaruję coś. Teza dotyczy jednego z elementów mitu pt. „Przed soborem był tylko ucisk i ciemnota”. W […]
Niepokalana. Bardziej po naszemu współczesnemu: poczęta bez tego wewnętrznego rozdarcia pomiędzy ciałem, duszą a duchem, który odziedziczyliśmy po pierwszych rodzicach, a którego korzeniem jest brak zaufania Bogu. Co nie znaczy, że nie narażona na pokusy, diabelskie próby manipulacji i słabość. Ludzka, cielesna, a więc podatna na ból i odrzucenie. Umiejąca się śmiać, wielbić i płakać. […]
magdalenka 