Brat Jakub należał do grupy, na dodatek licznej, powołań z Dzwoli, a więc rodzinnej parafii br. Gwali. Był m.in. introligatorem w lwowskim wydawnictwie dominikanów, a jego nazwisko – Papierz – świadczy o tym, że nie był pierwszym z jego rodziny, który miał do czynienia z materiałami piśmienniczymi. To gryzące w oczy rz na końcu nie jest błędem ortograficznym, po prostu nazwisko to jest określeniem rodzaju rzemieślnika, a dokładnie przodkowie brata musieli zajmować się produkcją papieru i tak już im w nazwisku zostało.

Był zakonnikiem wielkiej gorliwości, bardzo przyjemnego konserwatyzmu oraz cudownie błyskotliwego poczucia humoru. O tym ostatnim miałam okazję usłyszeć anegdotę, więc się podzielę. Przeprowadzałam dziś wywiad do książki o Gwali z p. Jerzym Siutą i opowiedział mi przy okazji, jak kiedyś przyszedł odwiedzić br. Jakuba, który niepodzielnie rządził w zakrystii na Stolarskiej. Co istotne, było to niedługo po śmierci papieża Piusa XII.

Kiedy już dotarł na furtę, nagle z głowy znikło mu właściwe nazwisko odwiedzanego i zapytany przez furtiana, do kogo przyszedł, przez chwilę rozpaczliwie szukał w pamięci, ale ta odmówiła współpracy. Po chwili wyskoczyło z niej jednak imię – Pius!, więc powiedział: „Do brata Piusa”. Furtian szeroko się wyszczerzył, pokiwał głową i poszedł wołać.

Po chwili przyszedł, postukując nieodłączną laseczką, br. Jakub i już na przywitanie stwierdził: „Podobno szukasz papieża, no to przychodzę!”.

Okazało się, że odwiedzający mimo woli wpadł na przydomek, jakim brata, ze względu na jego nazwisko i wspominany wyżej konserwatyzm, określali także miłujący go uszczypliwie współbracia…