Matki Bożej Matki Kościoła, a ja znów w MC. Na Zakopiance przewężenia, korek w Białym Dunajcu to zło, a w Poroninie budują drugi most, ale korkuć jakby mniejszy. Gór nie było widać zza chmur, dopiero teraz wyłaniają się ich mocne szarości i zielenie pod pastelowym błękitem.

W głowie siedzą teksty z wczorajszej imprezy katechistów na zakończenie „sezonu”. Biskup Pieronek wybierzmował w sobotę piętnastu dorosłych przygotowanych w OP katechumenacie, wiało Duchem i Pan przyszedł, jak zawsze, kiedy Go wzywamy. A w niedzielę siedzieliśmy u Magdy przy pysznym biuście kurzęcym ze szparagami i podsmażaną marchewką baby (czyli malutkom takom) i nasze mózgi zaczęły generować przeróżne dziwne skojarzenia. Na początku ja zyskałam miano tekściarza spotkania, bo zaczęłam opowiadać, jak się urżnęłyśmy ze znajomymi malagą w Sieście. Zaproponowano, żeby, to wydała w formie świadectwa pt. „Urżnęłam się na Stolarskiej po próbie do Triduum. Wyznania dominikanoholiczki” (to po kropce dodaję teraz, żeby oddać komizm).

Jednak w drugiej połowie spotkania straciłam pierwsze miejsce, ponieważ przejęły je kolejne pomysły wydawnicze. Nie będę cytować, bo powiedzą, że rozgaduję. W każdym razie było bardzo wesoło pomimo przedburzowej duchoty.

A teraz siedzę w MC i czuję, jak schodzi ze mnie zmęczenie. Powoli, kropelka po kropelce a dużo jest do zejścia. Po zatokach i gardle pałętają się drobne acz upierdliwe resztki zapalenia tych pierwszych. Na jutro mam dwa pomysły tras, zasadniczym celem jest sanktuarium na Wiktorówkach – trzeba sprawdzić, czy w tym roku też jeszcze kwitną tam o tej porze żonkile 😀 A tak serio, to chcę się Maryi poradzić w różnych sprawach. Nie wiem tylko, czy iść trudniejszą czy prostszą drogą. Wstępna wyrypka czy spacerek? Wyrypka bardzo kusi, ale nie wiem, co na to moje nadwerężone przeziębieniem oskrzelka i serducho. Zobaczę rano.

Widok z balkonu mam w każdym razie jedynie słuszny. Nawet Kasprowy ściągnął mglistą maseczkę.