Jest ciepły, majowy wieczór, tradycyjnie pachnący świeżo rozpalanym grillem. Siedzę sobie na balkonie i lenię się, korzystając z wrażeń estetycznych, których dostarcza mi lampion przywieziony z Kornowaca. Bardzo sympatyczne wrażenia, powiem wam. Skojarzenia też, bo przypomina mi o równie ciepłym wieczorze, który tam spędziłam, a dominowały w nim bodźce dźwiękowe. Dokładnie zaś: świerszcze. Cała orkiestra filharmoniczna świerszczy.

Do tej wioski pod Raciborzem zaprosiła mnie moja znajoma z czasów studiów, Kasia. Oprócz tego, że jest nauczycielem w tamtejszym gimnazjum, jest też mamą adopcyjną Karolinki. Zdecydowali się razem z Łukaszem (jej mężem) na przysposobienie malutkiej, wiedząc, że ma ona porażenie mózgowe. Miała żyć dwa lata, a w tym roku skończyła 11 – miłość jednak czyni cuda.

Ale ja wam dziś chciałam opowiedzieć o cudzie dotyczącym jej a uproszonym przez kogo innego – bł. Małgorzatę z Citta di Castello. Właściwie to on wydarzył się ot tak, jakby przez przypadek. Inaczej mówiąc – uważajcie, co czytacie.

Kasia zamówiła moją książkę „Mocni krzyżem” (zresztą na jej promocję mnie zaprosiła). Pierwszą opisywaną tam osobą jest bł. Małgorzata z Citta di Castello. Tercjarka dominikańska, patronka dzieci nienarodzonych, osób odrzuconych i niepełnosprawnych. A w momencie, kiedy książka dotarła do Kornowaca, Karolinka miała kolejne już w tym roku zapalenie oskrzeli. Z powodu porażenia mięśni odpowiedzialnych za oddychanie nie potrafi odkrztusić flegmy z dróg oddechowych, do tego każda gorączka u niej sięga 40 stopni i trwa minimum 4 dni.

W ramach urozmaicania jej czasu chorowania (drugi dzień wysokiej temperatury), Kasia zaczęła jej czytać o Małgorzacie. Biogram jest zakończony modlitwą za wstawiennictwem błogosławionej i ledwie lektorka skończyła ją czytać, córeczka przewróciła oczkami i zasnęła.

Rano obudziła się bez gorączki.

Małgorzata zawsze miała dobrą rękę do dzieci i chorych, ale żeby tak bez żadnych intensywniejszych sugestii wkroczyć do akcji… Niesamowita kobieta.