Październikowe popołudnie z widokiem na Grodzką w Krakowie. Słoneczne, leniwe, budzące kocią część mojej natury, tą od wygrzewania się i nieróbstwa połączonego z nieśpieszną obserwacją otoczenia znad filiżanki dobrej kawy:

A tu kicia z okienka sąsiadów, czyli klasyczny polski oknowiec – bury kawałek doskonałego szczęścia:

W tym roku także jesień pokazała się od najlepszej strony, ciepłej i nasyconej głębokimi kolorami, ze ścieżką dźwiękową w postaci gardłowego nawoływania gawronów. Mgliste poranki świadczą o tym, że powoli zbliża się czas zapalanego na grobach światła pamięci i modlitwy za zmarłych. Coraz ważniejsza jest dla mnie modlitwa za nich, nie tylko dlatego, że w marcu minęłam się z aniołem śmierci i zostawił na mojej twarzy ślad swojego pancernego skrzydła. Czuję, a nauka Kościoła mnie w tym utwierdza, że modlitwa za nich jest aktem miłosierdzia, a ponieważ sama rozpaczliwie go potrzebuję, chcę także je świadczyć. Niedawno zaczął się rok wiary, to też jest szansa na zyskiwanie odpustów. Polecam wam tę praktykę modlitewną, tutaj są szczegóły praktyczne co do tego, jak je można uzyskać.

A póki co – pięknie jest. I tego się trzymajmy 🙂