Ich bożki to srebro i złoto, robota rąk ludzkich.
Mają usta, ale nie mówią;
oczy mają, ale nie widzą.
Mają uszy, ale nie słyszą;
nozdrza mają, ale nie czują zapachu.
Mają ręce, lecz nie dotykają;
nogi mają, ale nie chodzą;
gardłem swoim nie wydają głosu.
Do nich są podobni ci, którzy je robią, i każdy, który im ufa. (Ps 115,4-8)
Siedzimy w knajpce, na ulicy, w parku. Wpatrzeni w mały lub większy ekranik. Wokół nas ludzie, ale ten ekranik ma wielką moc. Odrealnia trudną do uniesienia rzeczywistość. I im mocniej odrealni, tym potem trudniej nam tę rzeczywistość unieść. Zamieniamy się w nasze bożki z krzemu i plastiku: komunikat przepływa przez nasz mózg, zostawia na krótki moment ślad i płynie dalej. Coś ktoś kiedyś jakoś…
Zamieniamy się w nasze bożki z jednokierunkowym przekazem. Myślę, że także dlatego młodzi krzyczą: to zapewne dziwne dla nich doświadczenie – nie być jedynym nadającym komunikat. Być zmuszonym do usłyszenia, zobaczenia, posmakowania. To takie nudne…
magdalenka 
Problem w tym, ze komunikat nie zostawia śladu tylko na jeden krótki moment, ale strasznie zaśmieca głowę. Tyle, że najczęściej nie zdajemy sobie z tego sprawy. Myślimy, że to wszystko ucieka, a to tak zostaje. Wystarczy jednak wyjechać na jakiś czas do świata bez małych monitorków i od razu czuje się wolność i ulgę od tego niepotrzebnego balastu.
Właśnie jestem na etapie przygotowania się do wymiany komórki. Bardzo nie chcę, bo z moją starą jestem związana od lat, ale obawiam się że może lada chwila paść i to w najmniej oczekiwanym momencie (choć z drugiej strony dawniej nie produkowano takiego badziewia jak teraz i wszystko jakoś dłużej działa). Chciałabym jakąś porządną, ale bez internetu…. no i ciężko taką znaleźć. Wszędzie internet. Widać bez sieci nie da się żyć 😦
Weź nie strasz, mnie też taka wymiana czeka. Ale najwyżej nie będę korzystać, o ile nad soba zapanuję 😀