Tegoroczny konkurs World Press Foto wygrało to zdjęcie:

Jego autorem jest Samuel Aranda a przedstawia kobietę, która obejmuje swojego krewnego, rannego po antyrządowych demonstracjach w Jemenie.

Nam układ całości kojarzy się z pietami: ubrana w chustę kobieta, cierpiące, nagie ciało młodego mężczyzny. Wiele delikatności i współczucia. Słabość dająca siłę.

Jeden z jurorów, irański (to ważne, bo wywodzący się z muzułmańskiej, a więc wg stereotypów szowinistycznej kultury) fotograf, Manooher Deghati, zaznaczył w jego opisie, że zdjęcie dotyczy:”ważnej roli, jaką kobiety odegrały w rewolucji. W podobnych sytuacjach łatwo jest pokazać agresję. Ta fotografia ukazuje czułość, która potrafi przetrwać w zalewie agresji”.

WAŻNA rola. Rola tej, która przez pandemonium Wielkiego Piątku i milczenie Wielkiej Soboty przenosi wiarę w zwycięstwo dobra i miłości. Tylko one dają gwarancję, że kiedy piekło minie, będzie na czym odbudować życie. Cierpliwa strażniczka fundamentów; korzeni wszelkiego życia i rozwoju. To jest WAŻNA rola. Komplementarna wobec roli wojownika i obrońcy. I wcale niełatwa.

A dziś, jak dodatkowy komentarz, cytat z abp. Fultona Sheena: „Malutka kuleczka nieświadomości potrzebuje olbrzymiej troski ze strony matki, by osiągnąć pełnię, jaką wyznaczył jej Bóg. Może to jest powód, dla którego matki są przeciwne wojnom:  lepiej niż ktokolwiek inny zdają sobie sprawę z tego, jak wiele czasu potrzeba, by powstał człowiek”. (A tiny ball of unconsciousness needs much mother care to become all that God destined it to be. Maybe that is why mothers are against war; they realize better than anyone else how long it takes to make a man).

Oczyma wyobraźni, czytając te komentarze i cytat z Sheena, widzę prządkę, która z chaosu pęczka wełny wysnuwa nić. Powoli, ostrożnie, ale też mocno skręcając owcze włoski. Grecka Parka. Albo Ariadna, przygotowująca Tezeuszowi narzędzie ratunku. Cierpliwa. Tak w życiu większości kobiet wyraża się męstwo.