Zwlekałam, zwlekałam, ale zajrzałam na bloga suzet i czas zwlekania się skończył. Otóż Kochane Bardzo Przejęte Dziećmi Mamy – polecam wam świetne, bo lekkie i mądre czytadło. Książkę znaczy się.

Połknęłam ją w drodze z Poznania do Krakowa, a zaopatrzyli mnie w tę lekturę studenci seminarium o teologii ciała (bardzo miły prezent na zakończenie zajęć – dziękuję raz jeszcze 🙂 ). Autorką jest Agnieszka Grzelak, tytuł to „Matecznik”,  a za całość jest odpowiedzialne dominikańskie „W drodze”.

Te 346 stron czyta się rewelacyjnie. Autorka nadała treści kształt dziennika matki czterech córek (tu podejrzewam autobiograficzne inspiracje, bo pani Agnieszka ma właśnie cztery córki i pisze bajki oraz maluje). Matki, która ma swoje dni uciekania od rodziny, potwornych migren i pielęgnowania domu pełnego smarkająco-charkającego przychówku. Także dni przygód, marzeń i spotkań; zachwytu nad pięknem świata i spokojnych kaw przy porannym stole (o ile umiłowany małżonek nie pozostawił na nim serowo-okruszkowego bałaganu po robieniu sobie kanapki). Kiedy czytałam kolejne strony, przypominały mi się kolejne moje znajome i ich opowieści o tym jak bardzo nie dorastają w swoim poczuciu do wpisanych w siebie standardów, jak je to boli i jak nie potrafią sobie czasem poradzić z problemami, które wydają się przerastać rzeczywistość jak plesń dojrzewający ser.

Co bardzo pozytywne, to rady jak rozwiązać konkretne kłopoty wychowawcze, albo wybrnąć z kłopotliwych sytuacji. Bez dydaktyki czy moralizatorstwa, po prostu podane w treści; wpisane w narrację.

Myślę, że wiele matek odnajdzie się w tej książce, zaczerpnie z niej siłę i pocieszenie, że mama nie musi być doskonała – musi przede wszystkim być. Dobra lektura na smętne chwile po sytuacjach, które zostają w pamięci jako wspomnienia krzyczące o rodzicielskiej porażce. Nawet jeśli porażką jest ona wyłącznie według rodzicielki 🙂

Na zachętę apetyczny cytacik:

„Celowo napisałam ‚kobiety domowe’, a nie ‚kury domowe’. Moje przyjaciółki i znajome nie mają w sobie nic z drobiu. Bo jeśli jest się kurą, to jest się nią niezależnie od aktualnego miejsca bytowania. Mogą więc istnieć:

kury biurowe

kury pocztowe

kury biznesowe

kury szkolne

kury przychodniane

kury sklepowe

kury polityczne… itp.

Myślę, że nazwa „kura domowa” została wylansowana przez inne przedstawicielki drobiu, które prowadząc czynne życie zawodowe, chcą przez sam ten fakt ukryć swoją kurowatość”.