Tak mnie dziś uderzyło w pierwszym czytaniu, że ono tak naprawdę jest opisem na czym polega grzech przeciw Duchow Świętemu. Mocny, piękny tekst z mądrości Jezusa, syna Syracha.

Nie polegaj na swoich bogactwach i nie mów: „Jestem samowystarczalny”.

Nie daj się uwieść żądzom i sile, by iść za zachciankami swego serca.

Nie mów: „Któż mi ma coś do rozkazywania?” Albowiem Pan z całą pewnością wymierzy ci sprawiedliwość.

Nie mów: „Zgrzeszyłem i cóż mi się stało?” Albowiem Pan jest cierpliwy. Nie bądź tak pewny darowania ci win, byś miał dodawać grzech do grzechu.

Nie mów: „Jego miłosierdzie zgładzi mnóstwo moich grzechów”. U Niego jest miłosierdzie, ale i zapalczywość, a na grzeszników spadnie Jego gniew karzący.

Nie zwlekaj z nawróceniem do Pana ani nie odkładaj tego z dnia na dzień: nagle bowiem gniew Jego przyjdzie i zginiesz w dniu wymiaru sprawiedliwości.

Nie polegaj na bogactwach niesprawiedliwie nabytych, nic ci bowiem nie pomogą w nieszczęściu. (Syr 5,1-8)

Temat bogactwa i wypływającej z jego posiadania postawy: „jestem niezniszczalny, doskonały i mogę wszystko, a inni sa po to, żebym mógł z nich korzystać”, przewija się we wszystkich czytaniach w tym tygodniu, a będzie miał swoje ukoronowanie w niedzielnej Ewangelii. Jednak kluczem nie jest tu fakt posiadania czy nawet posiadania wiele, ale bycia posiadanym przez własne bogactwo. Jakkolwiek by nie było rozumiane. Wtedy nie ma miejsca na działanie Ducha Świętego w życiu takiej osoby, bo jej podejście do świata wyraża się w maksymie: „Posiadaj, albo bądź posiadany!” a Ducha posiadać się nie da. On jest wolny. I przychodzi tylko do tych, którzy sami są wolni, czyt. są w stanie uszanować wolność drugiego.

Zresztą jeśli ktoś uważa, że ma wszystko a reszta mu się należy, po co miałby Ducha o cokolwiek prosić?