Patrzeć. I widzieć: Dłonie staruszki na oślepiającej bieli wyhaftowanego przez nią obrusa tracą ostrość konturu. Rozpływają się, jakby zachłanne płótno nie miało służyć do nakrywania stołu, ale za bramę do wieczności. Przykucnięty na tylnych łapach pies o krótkiej sierści połyskującej na napiętych mięśniach. Oczy wpatrują się z napięciem w dłonie pana trzymające kawałek drewna, język […]